Aze atensyon ! Otro un poko i ivas azer un aksidente !
Ivas a tokar al auto del lado ! No puedes azer nada bien ?
Me grito mi padre….
Estas palavras me tokaron mas ke un chaketon ! Abolti
mi kavesa i lo miri a mi lado. No kije darle repuesta. Me se
izo un anyudo en la garganta. No estava preparada por una
otra peleya…
– Ya vi el auto, papa. Por favor, no me grites kuando konduizo.
Mi boz estava muncho mas kalma de lo ke yo me sintiya.

Mi padre me echo miradas aravyadas ma se kayo. Iva azer
luvya. Oyimos un tirguelo de leshos komo el eko de mi
ajitasyon. Ke puediya azer kon el ?!….
Mi padre kortava lenyas en Washington i en Oregon. Era
auzado al ayre libre i amava mezurar su fuersa kontra el
pueder de la natura. Aziya kompetisyones kon los
lenyadores i ganava munchas vezes. Sus trofeos inchiyan
su kaza.
Ma los anyosos pasaron sin piadad. La primera vez ke
no puido alevantar un tronko bastante pezgado soriyo
amargamente ma lo vide tratando de alevantar el mizmo
tronko un diya dospues. Se inyervava muncho kuando le
diziyan ke se envejesyo o kuando no puediya azer un
koza ke aziya kuando era mansevo.

Kuatro diyan antes su aniversaryo de 67 anyos tuvo un
atako de korason. Los paramedikos lo resusitaron i fue
operado en seguida. Tuvo mazal i sobrebivyo ma una
koza se aviya murrido en su enteryor. Dezaparesyo su
alegriya de bivir ! No keriya azer lo ke los doktores le
preskriviyan ! Rechesava todo modo de ayudo kon
sarkazmos i insultos. La gente no vinyeron mas a
vijitarlo i papa kedo solo.

Mi espozo Dick i yo lo rogimos de vinir a morar kon
mozotros esperando ke el ayre libre en muestra chika
ferma le dariya gusto de bivir.

Una semana despues ke vino ya me aviya arrepintido de
averlo invitado ! Nada le plaziya… Se enfasyava de todo…
Mos kritikava siempre i me sintiya frustrada i deprimida.
Me di kuento ke kitava mis inyervos de mi marido.
Aviyamos empesado a peleyarmos Dick i yo !

Los mezes pasavan ma D.io no mos ayudava malgrado
muestras orasyones para kalmar la ravya de mi padre.
Kaliya ke se tope un remedyo a esto i era a mi de toparlo !

Al diya siguiente tomi el livro de los telefones i yami las
klinikas de hazinos mentales. Ma arrespondyeron kon
simpatiya kuando les konti lo ke mos pasava. Una de
las ke me respondyo me meldo un artikulo sovre lo ke
se paso en una klinika de geriatrika… Los hazinos de
este lugar sufriyan de depresyon kronika. Sus estados se
amijoraron eksepsionalmente kuando se les dyo la
responsabilitad de kuidar un perro !

Me fui a la munisipalitad para ver los perros ke ofresiyan
para ser adoptados. Ize todas las formalitades. Vide todos
estos perros enserrados a sinko i a siete, todos muy
malorozos. Aviyan kon pelos largos, kon pelos kurtos i
de todas las kolores. Estavan saltando para vinir a mi lado.
Los estava estudyando. A la fin vide uno en un kanton. Estava asentado kalmamente. Era uno ermoziko ma, povretiko, komo una karikatura de su rasa… Estava muy flako i grizonante. Fueron sus ojos ke yamaron mi atensyon. Estavan limpidos i me observavan fiksamente.

Le demandi al offisyal komo de perro era ?

– Es un perro kuryozo. No savemos de ande vino i es el
ke vino a mozotros. Lo tomimos pensando ke alguno va
vinir a reklamarlo. Ay dos semanas de esto ma dingunos
vinyeron a bushkarlo. Su tiempo termina amanyana.

Izo un gesto komo no se puede azer nada….

Miri al ofisyal kon horror !

– Ke kere dizir esto ? Lo van a matar ?

– Madame, me disho kalmamente, es el reglamento. No
tenemos lugar para todos los perros ke no mos reklaman…

Miri al perro otra vez. Sus ojos marrones esperavan mi
desizyon. Desidi de tomarlo. Lo konduizi a la ferma
el asentado en el auto a mi lado.

– Mira lo ke te trayi ! le dishe a mi padre kon entuzyazmo.
– Papa lo miro i me izo una kara kon dezgusto !
– Si yo keriya un perro iva tomar el mijor i no este sako
de guesos ! Ke kede kon ti, yo no lo kero !
I se fue a su kamino sin una mirada….

– Es mijor ke te auzes papa por ke va kedar kon mozotros !
Me oyites papa ?

A estas palavras se torno kon sus miradas de diavlo, sus
manos apretadas.

Mos estavamos mirando kon mi padre kuando el perro
se solto de mi mano, fue kosheando allado de mi padre
i se asento en frente de el. Alora, avagarikamente
alevanto su pata de delantre. Mi padre kedo mirando a
la pata alevantada. Estava konfundido. Su ojos no estavan
mas ravyozos. El perro asperava kon pasensya. Unos
sigundos pasaron i vide mi padre kon sus piernas embasho,
abrasando el animalito.

Es ansina ke empeso sus amistad. Papa lo yamo Cheyenne.
Enjuntos eksploravan el vizindado. Kaminavan largas horas.
Se ivan fina el rio para peshkar i tornavan kon pishkados.
Empesaron a ir mizmo a la iglesya enjustos los alhades.
Mi padre asentado en un banko i Cheyenne echado silensyozamente a sus pies.

Tres anyos fueron inseparavles. Papa no estava mas amargo
o kon inyervos ademas papa i el izyeron munchos amigos.

Una noche, muy tadre, fui sorprendida de sentir la nariz
yelada de Cheyenne al lado de mi kama. Nunka teniya
entrado a mi kamareta. Korri a la kamareta de mi padre
dospuer de despiertar mi marido. Papa estava en su kama
kon una kara serena, ma su respirasyon se aviya ido
silensyozamente en algun momento durante la noche.

Dos diyas dospues mi dolor se izo mas profundo kuando
vide a Chayenne tendido muerto al lado de la kama de papa.
Tomi kon kudyo su puerpo lo emburuji en el tapet sovre
el kual siempre aviya durmido. Dick i yo mo lo yevimos
para enterrarlo serka de su lugar favorito de peshka. Silensyozamente le dishe “grasyas por su ayudo i sanar
mi padre en sus tiempos de ajitasyon i por prokurarmos
paz i trankilitad..”
Es alora ke kompresndi ke Di-o aviya oyido mis orasyones !

Adaptado I Sharopeyado
sharope.blanco@gmail.com

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

Previous articleCan pro-BDS anti-Semites redefine anti-Semitism?
Next articleChoosing our role models and mentors
Sharope Blanco

SHAROPE BLANCO lives in Istanbul (Turkey) Sharope Blanco, Economist and Language Teacher, Administrator and founder of the Yahoo’s group SEFARADI MUESTRO, where she writes and shares her poems, articles, memories and her novel ALMOND. She is also the author of countless poems and articles in English, French, Turkish and Djudeo-Espanyol. Her work will be published post-mortem according to her wish, by her son Nebil F. Behar, a doctor residing in England.

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here